Witajcie. Dopiero, co zaczął się wrzesień a dzisiaj już mamy 22. Pierwszy dzień jesieni. Póki, co trzeba przyznać, że pogoda dopisuje. Mamy prawdziwą złotą, polską jesień i oby jak najdłużej. Powiem Wam szczerze, że bardzo długo nie lubiłam tej pory roku i był to dla mnie najgorszy okres w ciągu całego roku. Szybko robi się ciemno, w dodatku jesień zawsze kojarzyła mi się z taką pogodą, która tylko pogarsza nasze nastroje... Zimno, wiatry i deszcze... Nic tylko schować się pod kocem z kubkiem ciepłej herbaty i czekać do wiosny. Jednak od jakiegoś czasu zaczęłam dostrzegać małe rzeczy, dzięki którym naprawdę bardzo polubiłam jesień, oto i one:

Jesień to taka pora roku, która rządzi się swoimi barwami. Liście zmieniają kolory i mam wrażenie, że nasze garderoby również. Częściej wkładamy odcienie żółci, czerwieni, beżu czy brązu.

Jesienią uwielbiam je w każdej formie. Te w jesiennym bukiecie, szurające pod stopami na spacerze w parku i te kolorowe na drzewach. Dzięki nim jesień staje się magiczna!

Jakiś czas temu linia kosmetyków BodyBoom znana przede wszystkim z peelingów kawowych poszerzyła się o kilka kosmetyków do pielęgnacji ciała i twarzy. Niektóre z nich miałam okazję już wypróbować, wśród nich znalazło się modelujące mleczko do ciała, o którym dzisiaj powiem trochę więcej. Jeżeli chodzi o kosmetyki staram się wybierać takie, których składniki są pochodzenia naturalnego. W przypadku kosmetyków z serii BodyBoom aż 98% to składniki naturalne, a ich kolejnym plusem jest to, że nie są testowane na zwierzętach. No ale zacznijmy od początku...

Kosmetyki BodyBoom znajdują się w uroczych, różowych opakowaniach, które w drogerii od razu powinny rzucić Wam się w oczy. Mleczko do ciała również wpasowane jest kolorystycznie w resztę serii. Znajduje się w sporym plastikowym opakowaniu z aplikatorem, co bardzo lubię w tego typu kosmetykach, gdyż ułatwiają one nakładanie produktu. 

Według producenta jest to modelujące mleczko do ciała stworzone na bazie składników naturalnych i wegańskiej receptury. Ma za zadanie modelować, ujędrniać i uelastyczniać skórę. Dzięki składnikom pochodzenia naturalnego regeneruje, odżywia i przywraca skórze odpowiedni poziom nawilżenia. 

Skład kosmetyku wygląda następująco: Aqua (Water), Butyrospermum Parkii (Shea) Butter, Orbignya Oleifera Seed Oil, Macadamia Integrifolia Seed Oil, Coco-Caprylate/Caprate, Propanediol, Polyglyceryl-6, Stearate, Glyceryl Stearate, Trehalose, Rubus Idaeus (Raspberry) Seed Oil, Fragaria Vesca (Strawberry) Juice, Glycerin, Xanthan Gum, Lactic Acid, Polyglyceryl-6 Behenate, Tocopherol, Sodium Salicylate, Sodium Benzoate, Potassium Sorbate, Parfum (Fragrance), Citronellol, Geraniol, Linalool.

Zapach kosmetyku jest bardzo przyjemny i długo utrzymuje się na skórze. Konsystencja  jest lekka, ale nie wodnista. Dobrze się rozprowadza, dzięki czemu produkt jest bardzo wydajny. Szybko się wchłania i nie pozostawia na skórze tłustej warstwy. Bardzo dobrze nawilża i jest to pierwszy produkt tego typu kosmetyków, po którym uczucie nawilżenia towarzyszy mi przez resztę dnia. 

Generalnie miałam już do czynienia z kosmetykami tej marki i na żadnym z nich się jeszcze nie zawiodłam. Dobry skład, fajna cena w stosunku do wydajności i pojemności produktu. Jedyny minus to brak ujędrnienia skóry, który obiecuje producent, jednak ja od tego typu produktów oczekuję przede wszystkim nawilżenia i to mleczko do ciała pod tym względem  jak najbardziej się u mnie sprawdziło i na pewno sięgnę po nie kolejny raz. A Wy znacie? Używaliście? Jeśli tak koniecznie dajcie znać jak sprawdziło się u Was. 

Równo dwa tygodnie temu wróciłam z Zakopanego i dzisiaj to właśnie tam chciałabym Was ze sobą "zabrać". Tego miasta chyba nie muszę nikomu przedstawiać... ja osobiście kocham góry, Zakopane, niesamowity klimat, który tam panuje i uwielbiam tam wracać o każdej porze roku. Będąc w górach zawsze stawiam na tą bardziej aktywną formę wypoczynku. Tak było też tym razem i dzisiaj pokażę Wam miejsca, w których byliśmy. 

KRUPÓWKI

Naszą wizytę tradycyjnie zaczęliśmy od spaceru po głównym deptaku Zakopanego. Przez ostatnie kilka/kilkanaście lat Krupówki stały się nieco komercyjne, ale uważam, że dalej mają w sobie jakiś urok... Restauracje, stoiska z oscypkami i żurawiną, "góralskie pamiątki" czy bryczki... Wszystko to tworzy taki klimat, którego nie zobaczymy nigdzie indziej i nie wyobrażam sobie zacząć zwiedzania Zakopanego od innego miejsca.

Tempem spacerowym doszliśmy do przejścia podziemnego i właśnie tam kupiliśmy bilety na kolejkę na Gubałówkę. Można je również kupić w biletomatach na Krupówkach, przy dolnej stacji kolejki na Gubałówkę lub na stronie polskich kolei linowych. Bilety kupione, zatem poszliśmy ustawić się w kolejkę... Mimo, że była dość długa to sprawnie się poruszała i w krótkim upływie czasu znaleźliśmy się na szczycie. Propozycji spędzenia czasu na Gubałówce jest sporo, każdy znajdzie coś dla siebie poczynając od jedzenia i picia, przejazdów powozem, kończąc na parkach linowych. My po prostu szliśmy w stronę kolejki krzesełkowej co jakiś czas zatrzymując się aby podziwiać widoki.

RUSINOWA POLANA

Następnego dnia z Wierch Porońca wybraliśmy się zielonym szlakiem na Rusinową Polanę. Droga z parkingu zajęła nam mniej więcej godzinę, umilały ją piękne widoki, które są dopiero przedsmakiem tych na panoramę Tatr Wysokich, które możemy podziwiać z Rusinowej Polany. 

GĘSIA SZYJA

Z Rusinowej Polany zdecydowaliśmy się zrobić nasze pierwsze podejście na Gęsią Szyję. Na szczyt prowadzą bardzo niewygodne stopnie i cały czas idzie się pod górę, w rezultacie czego podejście było bardzo męczące i średnio co pięć schodów miałam ochotę się poddać i zejść na dół. Ostatecznie jednak dałam radę. 

MORSKIE OKO

Ostatniego dnia wybraliśmy się na Morskie Oko. To było moje drugie podejście, ostatni raz byłam tam jako dziecko i pamiętam tylko, że była to długa i męcząca droga. Tym razem droga minęła w porządku, a widok jeziora otoczonego górami to na prawdę coś niesamowitego.

Kocham góry i wysiłek towarzyszący wszystkim górskim wędrówkom. A widoki na końcu każdego szlaku, nawet tych stosunkowo prostych wynagradzają chyba każde zmęczenie. A Wy lubicie góry? Byliście kiedyś? Koniecznie dajcie znać w komentarzach :) 

Z jednej porcji wychodzi około 6 placków, zatem jeżeli chcecie zrobić ich więcej zachowajcie proporcje 1:1, czyli na jednego banana przypada jedna łyżka stołowa i jedno jajko, odpowiednio do dwóch bananów użyjemy dwóch łyżek i dwóch jajek. 

WYKONANIE:

Banana kroimy w plasterki i wrzucamy do blendera, następnie dodajemy do niego mąkę, masło i jajko. Wszystkie składniki blendujemy i wylewamy ciasto na mocno rozgrzaną patelnię w formie placków. Ważne, aby placuszki były nieduże (ja wlewam ciasto łyżką stołową), wtedy się nie rozpadną i łatwo je przewrócimy. Z jednej strony smażymy je około 2 minut i odwracamy na drugą stronę. Warto je kontrolować i nie odchodzić od patelni bo łatwo o przypalenie. Ja zazwyczaj jem z miodem i owocami, a Klara uwielbia z cukrem pudrem, ale podawać możecie je dowolnie w zależności od tego co lubicie. Smacznego!

Jakiś czas temu razem z moją siostrą wpadłyśmy na spontaniczny pomysł wyjazdu do trójmiasta, jak wiadomo jest to jeden z atrakcyjniejszych punktów na mapie naszego kraju. Za główny cel naszego jednodniowego wypadu postawiłyśmy sobie Gdynię. Gdańsk i Sopot mamy w małym palcu, to właśnie tam spędzałyśmy w dzieciństwie nasze wakacje, więc tym razem chciałyśmy zobaczyć coś innego niż zwykle. W Gdyni, owszem byłam już kilka razy, ale molo, klif i plażę w Orłowie miałam okazję zobaczyć dopiero pierwszy raz w życiu. 

Już z molo widać słynny klif orłowski i to właśnie tam następnie postanowiłyśmy się przejść. Na górę prowadzi przyjemna ścieżka wśród drzew, ale radzę patrzeć pod nogi, gdyż jest dużo wystających z ziemi korzeni i oczywiście strome zbocza, jednak po wejściu na górę widoki na morze i Zatokę Gdańską są naprawdę niepowtarzalne! Droga na klifie wśród drzew doprowadziła nas aż do zejścia na plażę,  więc brzegiem morza szłyśmy znowu w stronę molo, aby zakończyć nasz wyjazd. Tym razem mogłyśmy podziwiać klif z innej perspektywy i również ze strony morza wywarł na nas ogromne wrażenie.

Witajcie!

Od dłuższego czasu miałam w głowie pomysł prowadzenia bloga, jednak zawsze znajdowało się coś ważniejszego, nie było czasu, albo gdy już był to po prostu wylatywało mi to z głowy... Aż do dzisiaj. Postanowiłam wreszcie zrealizować swój pomysł i oto dołączam do grona bloggerów. Tematyka bloga będzie różnorodna, więc myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie. Chciałabym pisać o swoim życiu, macierzyństwie, podróżach i wszystkim tym, co mnie interesuje. Zapraszam więc do czytania i komentowania, mam nadzieję, że zostaniecie ze mną na dłużej :)