Dzisiaj post, który będzie dotyczył mojej diety. Od dwóch lat jestem wegetarianką i chciałabym opisać swoją drogę, powody przejścia na taką dietę, błędy które popełniłam jako nowicjuszka i ich skutki. Na wstępie zaznaczę, że sposób odżywiania to indywidualna decyzja każdego człowieka i tym postem nie chcę kogokolwiek przekonywać do zmiany dotychczasowego sposobu odżywiania, a po prostu opisać swoje doświadczenia. 

Wegetarianizm to wykluczenie ze swojej diety mięsa, ryb i owoców morza, ale nadal są w niej dopuszczane inne produkty pochodzenia zwierzęcego np. mleko, jaja, sery.

OGRANICZENIE MIĘSA
Pochodzę z rodziny, w której każdy je mięso i jest to jedzenie, które praktycznie codziennie gości w moim domu na stole. Ja jestem wyjątkiem. Nigdy za nim nie przepadałam, surowe mnie obrzydzało, a o samodzielnym przygotowaniu go nie było nawet mowy. Jakoś w gimnazjum bardzo ograniczyłam jego spożywanie. Nie było to spowodowane żadnymi względami etycznymi, czy zdrowotnymi. Była to jedynie kwestia smaku. Jedyny rodzaj mięsa, który był dla mnie wówczas akceptowalny to pierś z kurczaka, ewentualnie jakieś zupy gotowane na wywarze mięsnym. Nie jadłam ich z wielkim apetytem. Po prostu nie chciało mi się robić nic innego i zbytnio nie wiedziałam czym mogłabym zastąpić obiad przygotowany przez mamę. Takie ograniczenie produktów mięsnych trwało do 2019r. W tamtym czasie smak piersi z kurczaka zaczął mi przeszkadzać bardziej niż zwykle. Do tego stopnia, że mimowolnie zrezygnowałam z mięsa całkowicie.

BŁĘDY NOWICJUSZKI
Na początku ten mój wegetarianizm bardzo odbił się na moim zdrowiu. Zamiast lepszego samopoczucia często chodziłam zmęczona, miewałam bóle i zawroty głowy. Popełniłam chyba wszystkie możliwe błędy początkujących wegetarian.

Nadal nie jem mięsa, w tej kwestii nic się nie zmieniło i jestem dość rygorystyczna w podejściu do tej diety, nie jem naprawdę nic, co zawierało by mięso. Jednak stałam się bardziej świadoma, zaczęłam dużo czytać w temacie wegetarianizmu, interesować się nim. W mojej diecie pojawiły się produkty roślinne zawierające białko takie jak: strączki, orzechy czy hummus. Spożywam dużo warzyw i owoców. Często do potraw dodaję tofu, które bardzo polubiłam w ostatnim czasie. O ile rezygnacja z mięsa nie była dla mnie dużym wyrzeczeniem, ponieważ i tak za nim nie przepadałam tak nie wyobrażam sobie życia bez innych produktów pochodzenia zwierzęcego. Uwielbiam sery, twaróg, mleko. Ograniczyłam jedynie spożywanie jaj i masła. Te rzeczy jem wyłącznie jako składnik np. w cieście na naleśniki. W związku z tym na razie nie zamierzam przechodzić na dietę wegańską. Nie czuję się na to gotowa, ale kto wie? Może kiedyś... 

Jestem ciekawa jak wygląda Wasz sposób odżywiania i jakie macie zdanie w temacie diet roślinnych, dajcie znać w komentarzach.

Bawić się można w każdą pogodę i deszcz nie powinien być dla rodzica wymówką. "Nie ma złej pogody, są tylko źle ubrani ludzie". A zatem wystarczą kalosze, wodoodporna kurtka, a skakanie po kałużach stanie się już jedynie przyjemnością.

Dzisiaj podzielę się z Wami swoją opinią na temat micelarnego żelu oczyszczającego z wodą różaną NIVEA. Od kiedy pamiętam zawsze sięgałam po płyny micelarne i raczej nie stosowałam żadnych innych form kosmetyków służących do usuwania makijażu, jednak jakiś czas temu w moje ręce wpadł oczyszczający żel micelarny i postanowiłam go wypróbować. 

To mój absolutny hit! Jednym tchem pochłonęłam dwa sezony i z niecierpliwością czekałam na kolejny. W tym roku ma ukazać się już piąty sezon i również nie mogę się doczekać, aczkolwiek to właśnie te pierwsze dwa sezony wywarły na mnie największe wrażenie i myślę, że nie znajdę prędko drugiego takiego serialu, który trzymałby mnie w takim napięciu aż do samego końca. Jest to hiszpański serial, w którym mężczyzna o pseudonimie "Profesor" łączy losy ośmiu obcych sobie osób, którzy napadają na królewską mennicę. Jeśli jeszcze go nie widzieliście to naprawdę polecam!

To z kolei bardzo dobra, szwedzka produkcja, po której obejrzeniu dosłownie zaniemówiłam. Serial porusza trudny, ale jednocześnie ważny temat Państwa Islamskiego i jego wpływu na Europę. W serialu planowany jest atak ISIS na Szwecję. Składa się z kilku głównych wątków, każdy z nich dotyczy innej kobiety: młodej matki mieszkającej w Syrii, studentki ze Szwecji i policjantki. Z czasem okazuje się, że ich losy łączą się w jedną spójną całość. 

Serial składający się z jedynie siedmiu odcinków, przedstawia historię rudowłosej Elisabeth Harmon, która będąc wychowanką sierocińca w Kentucky za sprawą woźnego poznaje grę w szachy. Na początku byłam trochę sceptycznie nastawiona do tej propozycji Netflixa, ale już od pierwszego odcinka bardzo pochłonęła mnie fabuła. Niedawno przeczytałam też książkę i również polecam! 

Kolejny sześcioodcinkowy miniserial. Bardzo zaskakujący i nieprzewidywalny, mimo że pierwsze dwa odcinki w moim odczuciu były dość nudne to miał w sobie coś wciągającego. Poznajemy w nim samotną matkę, która za sprawą banalnego zbiegu okoliczności nawiązuje romans ze swoim szefem i zaprzyjaźnia się z jego tajemniczą żoną.

Całkiem przyjemny serial składający się z 5 odcinków (sezon drugi już 11 czerwca). Francuska produkcja, której bohaterem jest złodziej Assane Diop. Szybko poznajemy jego przeszłość, na której została zbudowana cała fabuła serialu. Przez wszystkie odcinki mocno trzyma w napięciu, poruszając jednocześnie ciekawą historię głównego bohatera. 

Oglądaliście któryś z nich? Dajcie znać jak Wam się podobały i koniecznie polećcie mi swoje ulubione seriale! :)

Długo mnie tu nie było, ale przez ostatnie wydarzenia jakoś nie miałam chęci ani czasu aby cokolwiek napisać. Trochę jednak brakowało mi blogowania dlatego wracam z banalnym przepisem na żółte smoothie, które jest fajną i zdrową alternatywą dla tradycyjnych śniadań

Składniki:
   ✓ Dojrzały banan

   ✓ Kilka kawałków mrożonego mango

   ✓ Łyżka jogurtu naturalnego

   ✓ Garść płatków owsianych

Banan kroimy w plasterki i wrzucamy do blendera, dodajemy kilka kawałków mrożonego  mango (można użyć świeżego, ale smoothie będzie miało wtedy rzadszą konsystencję) i jogurt Wszystko blendujemy i przelewamy do miski, na wierzchu kładziemy plasterki banana i posypujemy płatkami owsianymi. Smacznego!

Lubicie smoothie, czy raczej za nimi nie przepadacie? Koniecznie dajcie znać w komentarzu :)

Witajcie. Dopiero, co zaczął się wrzesień a dzisiaj już mamy 22. Pierwszy dzień jesieni. Póki, co trzeba przyznać, że pogoda dopisuje. Mamy prawdziwą złotą, polską jesień i oby jak najdłużej. Powiem Wam szczerze, że bardzo długo nie lubiłam tej pory roku i był to dla mnie najgorszy okres w ciągu całego roku. Szybko robi się ciemno, w dodatku jesień zawsze kojarzyła mi się z taką pogodą, która tylko pogarsza nasze nastroje... Zimno, wiatry i deszcze... Nic tylko schować się pod kocem z kubkiem ciepłej herbaty i czekać do wiosny. Jednak od jakiegoś czasu zaczęłam dostrzegać małe rzeczy, dzięki którym naprawdę bardzo polubiłam jesień, oto i one:

Jesień to taka pora roku, która rządzi się swoimi barwami. Liście zmieniają kolory i mam wrażenie, że nasze garderoby również. Częściej wkładamy odcienie żółci, czerwieni, beżu czy brązu.

Jesienią uwielbiam je w każdej formie. Te w jesiennym bukiecie, szurające pod stopami na spacerze w parku i te kolorowe na drzewach. Dzięki nim jesień staje się magiczna!

Jakiś czas temu linia kosmetyków BodyBoom znana przede wszystkim z peelingów kawowych poszerzyła się o kilka kosmetyków do pielęgnacji ciała i twarzy. Niektóre z nich miałam okazję już wypróbować, wśród nich znalazło się modelujące mleczko do ciała, o którym dzisiaj powiem trochę więcej. Jeżeli chodzi o kosmetyki staram się wybierać takie, których składniki są pochodzenia naturalnego. W przypadku kosmetyków z serii BodyBoom aż 98% to składniki naturalne, a ich kolejnym plusem jest to, że nie są testowane na zwierzętach. No ale zacznijmy od początku...

Kosmetyki BodyBoom znajdują się w uroczych, różowych opakowaniach, które w drogerii od razu powinny rzucić Wam się w oczy. Mleczko do ciała również wpasowane jest kolorystycznie w resztę serii. Znajduje się w sporym plastikowym opakowaniu z aplikatorem, co bardzo lubię w tego typu kosmetykach, gdyż ułatwiają one nakładanie produktu. 

Według producenta jest to modelujące mleczko do ciała stworzone na bazie składników naturalnych i wegańskiej receptury. Ma za zadanie modelować, ujędrniać i uelastyczniać skórę. Dzięki składnikom pochodzenia naturalnego regeneruje, odżywia i przywraca skórze odpowiedni poziom nawilżenia. 

Skład kosmetyku wygląda następująco: Aqua (Water), Butyrospermum Parkii (Shea) Butter, Orbignya Oleifera Seed Oil, Macadamia Integrifolia Seed Oil, Coco-Caprylate/Caprate, Propanediol, Polyglyceryl-6, Stearate, Glyceryl Stearate, Trehalose, Rubus Idaeus (Raspberry) Seed Oil, Fragaria Vesca (Strawberry) Juice, Glycerin, Xanthan Gum, Lactic Acid, Polyglyceryl-6 Behenate, Tocopherol, Sodium Salicylate, Sodium Benzoate, Potassium Sorbate, Parfum (Fragrance), Citronellol, Geraniol, Linalool.

Zapach kosmetyku jest bardzo przyjemny i długo utrzymuje się na skórze. Konsystencja  jest lekka, ale nie wodnista. Dobrze się rozprowadza, dzięki czemu produkt jest bardzo wydajny. Szybko się wchłania i nie pozostawia na skórze tłustej warstwy. Bardzo dobrze nawilża i jest to pierwszy produkt tego typu kosmetyków, po którym uczucie nawilżenia towarzyszy mi przez resztę dnia. 

Generalnie miałam już do czynienia z kosmetykami tej marki i na żadnym z nich się jeszcze nie zawiodłam. Dobry skład, fajna cena w stosunku do wydajności i pojemności produktu. Jedyny minus to brak ujędrnienia skóry, który obiecuje producent, jednak ja od tego typu produktów oczekuję przede wszystkim nawilżenia i to mleczko do ciała pod tym względem  jak najbardziej się u mnie sprawdziło i na pewno sięgnę po nie kolejny raz. A Wy znacie? Używaliście? Jeśli tak koniecznie dajcie znać jak sprawdziło się u Was. 

Równo dwa tygodnie temu wróciłam z Zakopanego i dzisiaj to właśnie tam chciałabym Was ze sobą "zabrać". Tego miasta chyba nie muszę nikomu przedstawiać... ja osobiście kocham góry, Zakopane, niesamowity klimat, który tam panuje i uwielbiam tam wracać o każdej porze roku. Będąc w górach zawsze stawiam na tą bardziej aktywną formę wypoczynku. Tak było też tym razem i dzisiaj pokażę Wam miejsca, w których byliśmy. 

Krupówki

Naszą wizytę tradycyjnie zaczęliśmy od spaceru po głównym deptaku Zakopanego. Przez ostatnie kilka/kilkanaście lat Krupówki stały się nieco komercyjne, ale uważam, że dalej mają w sobie jakiś urok... Restauracje, stoiska z oscypkami i żurawiną, "góralskie pamiątki" czy bryczki... Wszystko to tworzy taki klimat, którego nie zobaczymy nigdzie indziej i nie wyobrażam sobie zacząć zwiedzania Zakopanego od innego miejsca.

Tempem spacerowym doszliśmy do przejścia podziemnego i właśnie tam kupiliśmy bilety na kolejkę na Gubałówkę. Można je również kupić w biletomatach na Krupówkach, przy dolnej stacji kolejki na Gubałówkę lub na stronie polskich kolei linowych. Bilety kupione, zatem poszliśmy ustawić się w kolejkę... Mimo, że była dość długa to sprawnie się poruszała i w krótkim upływie czasu znaleźliśmy się na szczycie. Propozycji spędzenia czasu na Gubałówce jest sporo, każdy znajdzie coś dla siebie poczynając od jedzenia i picia, przejazdów powozem, kończąc na parkach linowych. My po prostu szliśmy w stronę kolejki krzesełkowej co jakiś czas zatrzymując się aby podziwiać widoki.

Rusinowa Polana

Następnego dnia z Wierch Porońca wybraliśmy się zielonym szlakiem na Rusinową Polanę. Droga z parkingu zajęła nam mniej więcej godzinę, umilały ją piękne widoki, które są dopiero przedsmakiem tych na panoramę Tatr Wysokich, które możemy podziwiać z Rusinowej Polany. 

Gęsia Szyja

Z Rusinowej Polany zdecydowaliśmy się zrobić nasze pierwsze podejście na Gęsią Szyję. Na szczyt prowadzą bardzo niewygodne stopnie i cały czas idzie się pod górę, w rezultacie czego podejście było bardzo męczące i średnio co pięć schodów miałam ochotę się poddać i zejść na dół. Ostatecznie jednak dałam radę. 

Morskie Oko

Ostatniego dnia wybraliśmy się na Morskie Oko. To było moje drugie podejście, ostatni raz byłam tam jako dziecko i pamiętam tylko, że była to długa i męcząca droga. Tym razem droga minęła w porządku, a widok jeziora otoczonego górami to na prawdę coś niesamowitego.

Kocham góry i wysiłek towarzyszący wszystkim górskim wędrówkom. A widoki na końcu każdego szlaku, nawet tych stosunkowo prostych wynagradzają chyba każde zmęczenie. A Wy lubicie góry? Byliście kiedyś? Koniecznie dajcie znać w komentarzach :) 

Z jednej porcji wychodzi około 6 placków, zatem jeżeli chcecie zrobić ich więcej zachowajcie proporcje 1:1, czyli na jednego banana przypada jedna łyżka stołowa i jedno jajko, odpowiednio do dwóch bananów użyjemy dwóch łyżek i dwóch jajek. 

Wykonanie: 

Banana kroimy w plasterki i wrzucamy do blendera, następnie dodajemy do niego mąkę, masło i jajko. Wszystkie składniki blendujemy i wylewamy ciasto na mocno rozgrzaną patelnię w formie placków. Ważne, aby placuszki były nieduże (ja wlewam ciasto łyżką stołową), wtedy się nie rozpadną i łatwo je przewrócimy. Z jednej strony smażymy je około 2 minut i odwracamy na drugą stronę. Warto je kontrolować i nie odchodzić od patelni bo łatwo o przypalenie. Ja zazwyczaj jem z miodem i owocami, a Klara uwielbia z cukrem pudrem, ale podawać możecie je dowolnie w zależności od tego co lubicie. Smacznego!

Jakiś czas temu razem z moją siostrą wpadłyśmy na spontaniczny pomysł wyjazdu do trójmiasta, jak wiadomo jest to jeden z atrakcyjniejszych punktów na mapie naszego kraju. Za główny cel naszego jednodniowego wypadu postawiłyśmy sobie Gdynię. Gdańsk i Sopot mamy w małym palcu, to właśnie tam spędzałyśmy w dzieciństwie nasze wakacje, więc tym razem chciałyśmy zobaczyć coś innego niż zwykle. W Gdyni, owszem byłam już kilka razy, ale molo, klif i plażę w Orłowie miałam okazję zobaczyć dopiero pierwszy raz w życiu. 

Już z molo widać słynny klif orłowski i to właśnie tam następnie postanowiłyśmy się przejść. Na górę prowadzi przyjemna ścieżka wśród drzew, ale radzę patrzeć pod nogi, gdyż jest dużo wystających z ziemi korzeni i oczywiście strome zbocza, jednak po wejściu na górę widoki na morze i Zatokę Gdańską są naprawdę niepowtarzalne! Droga na klifie wśród drzew doprowadziła nas aż do zejścia na plażę,  więc brzegiem morza szłyśmy znowu w stronę molo, aby zakończyć nasz wyjazd. Tym razem mogłyśmy podziwiać klif z innej perspektywy i również ze strony morza wywarł na nas ogromne wrażenie.

Witajcie!

Od dłuższego czasu miałam w głowie pomysł prowadzenia bloga, jednak zawsze znajdowało się coś ważniejszego, nie było czasu, albo gdy już był to po prostu wylatywało mi to z głowy... Aż do dzisiaj. Postanowiłam wreszcie zrealizować swój pomysł i oto dołączam do grona bloggerów. Tematyka bloga będzie różnorodna, więc myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie. Chciałabym pisać o swoim życiu, macierzyństwie, podróżach i wszystkim tym, co mnie interesuje. Zapraszam więc do czytania i komentowania, mam nadzieję, że zostaniecie ze mną na dłużej :)